Sigmund Løvåsen: Tusen elgar i garasjen
Tusen elgar i garasjen er ei diktsamling for barn. Dikta handlar om mange ulike dyr og fuglar og den plassen dei har i naturen. Dei handlar også om menneska. Dikta vender seg til eit du, som tydeleg er eit barn. Diktaren er i allianse med barnet, gjerne mot foreldra.
Tor Arve Røssland: Den siste krigen. Overleve 3.
Den spennande historia om Jamal og Eira held fram der bok 2 i serien slutta, på dag 26. Dei er om bord på forskingsskipet Bluenose igjen, og på flukt frå nedising og ekstrem kulde. Heile den nordlege halvkula er snart dekt av is. Vulkanutbrot, havstiging og eit uventa ekstremvêr gjer at mange er på flukt.
Åshild Moldskred: Trollmoll
Trollmoll er ein spennande roman, og litt skummel. Forteljinga har eit eventyrpreg, der den unge guten blir sett på prøve overfor skumle og farlege krefter, og der det til slutt ikkje er anna løysing enn å gå trollskapen i møte og kjempe.
Ragnhild Kolden: Krig
Krigen har vart i to veker då bombefly kjem over Innerdalen og Vollen, og vi får lese om det kaoset som oppstår der på svært kort tid. Romanen startar med ei god skildring av den redsla, uhygga og usikkerheita ungdommane i bygda kjenner på.
Peter F. Strassegger: Kvil i fred
Per og Oskar er kompisar og har nokre veker igjen av 10. klasse. Det er endeleg fredag, og dei har tenkt seg på butikken for å stele øl slik dei har gjort i det siste. Dei har stadig blitt meir vågale når det gjeld å stele ting på den lokale Spar-butikken. Per og Oskar har lite å drive med. Stelinga har også blitt ein slags rutine, dei blir jo aldri oppdaga: «Men i dag er det noko som kjennest rart». Både læraren og Ronny, som tidlegare har vore kamerat med Oskar, har bede Per om å ta det med ro.
Jon Fosse: Kvitleik
Forteljinga startar med «Eg køyrde av garde», og vi møter eit eg som ikkje veit kvar han skal, men som køyrer på måfå og tar annankvar gong til høgre og venstre, heilt til han køyrer seg fast på ein skogsveg. Han veit ikkje heilt kvar han er, men kjenner på redsle, tomheit og keisemd.
Terje Tørrisplass: Vegemot
Det lyriske eg-et kjenner seg i slekt med naturen, og særleg med heiloa. Heiloa prydar framsida av diktsamlinga, og i det første diktet er heiloa omtalt som tvillingsjela til eg-et.
Robin Van de Walle: Han, solo
Vi følgjer Robin og arbeidet med sorga frå november til ein solskinsdag i juni. Alt går i bølgjer, og han har sett på google at ei kjærleikssorg varer tre månader. Han erfarer at dette ikkje stemmer.
Helene Guåker: Ein venn som meg
Det er etter haustferien i niande klasse. Sofie, eg-forteljaren, må komme akkurat i rett tid inn i klasserommet, og helst utan at nokon legg merke til ho eller snakkar til ho. Slik har det vore sidan Emilie bestemte seg for at dei ikkje skulle vere venner meir.
Brynjulf Jung Tjønn: Kvit, norsk mann
I diktsamlinga møter vi eit lyrisk eg som skriv om erfaringar han har gjort seg i møte med andre menneske. Han er adoptert og har asiatisk utsjånad, og alt som liten ønskte han seg at han var ein kvit norsk mann, fordi han ikkje kjente til andre som såg ut slik som han.
Zakiya Ajmi: Vulkan
Anna, eg-forteljaren, og mamma kom til mursteinsbygningen for to veker sidan. Dei eig nesten ingenting, og skvett kvar gong mobilen vibrerer. Anna skal ha samvær kvar andre helg med faren sin. Dermed forstår vi at pappa har vore valdeleg mot mamma, og at dette er bakgrunnen for flyttinga. Både Anna og mamma slit med traumereaksjonar etter dette.
Tone Nilsen-Bie: På leit etter hjartet ditt
«Det har alltid vore deg, Tirill», seier Sigve. Han har nettopp brote ei truloving, og gir nå ringen med namnet sitt til Tirill. Dei to har vore saman ei kort stund for to år sidan, men har ikkje kunne gløyme kvarandre.
Erlend Skjetne: Alt som skranglar
Skjetne skriv om livet med eit barn som har ein diagnose og som manglar eit talespråk. Han skriv til dottera, til du-et, og deler tankane sine om ho og liva deira, nå og i framtida.
Ann Helen Kolås Ingebrigtsen: Eg blir her
Den andre ungdomsromanen til Ann Helen Kolås Ingebrigtsen er ein velskriven og engasjerande roman om kjærleik og forelsking, om å høyre til på bygda og å lære seg å leve med ein pappa som målar, speler gitar og syng, men også drikk for mykje.
Kristin Auestad Danielsen: Du er bonde
Eit eg vi aldri får vite namnet på, fortel denne historia om eg-et og eit du, og handlinga går føre seg i Gjesdal kommune. Eg og du har mykje felles, dei er fødde på same dag og døypte i det same vatnet. Og dei er begge odelsjenter til kvar sin gard som stammar frå kvar si ætt langt tilbake i tid, fjellfolket og skogfolket. Begge to tenker på at dei for all del ikkje må bli gravide.
