Daudmannaland er ikkje ei bok du les ut på ein kveld. Gjennom 640 sider fylgjer me heile nitten ulike personar over ein periode på tre døgn. Å lesa boka kjennest slik sett meir ut som å fylgja ein god serie enn som å sjå ein film. Handlinga går føre seg i ei dystopisk framtidsverd der Ordenen, under leiing av Vespertino Borgen III, herskar over ein by der himmelen er svart, klasseskilja er store og der giftstormar herjar med jamne mellomrom. Etter kvart som handlinga skrir fram og me vert kjende med byen, vil vakne lesarar truleg kjenna att spor etter det som i dag er Bergen. Slik sett er det ikkje rart at boka av nokre har vorte skildra som «Dune, dersom han hadde vore skriven av Amalie Skram!».
Utdrag frå boka:
