Den nye boka til Maria Parr er ei lettlesen bok for born som skal lesa sjølve. Skrifta er stor, og alle sidene har fine illustrasjonar av Åshild Irgens. Hovudpersonen i boka skulle ynskja at han hadde ein storebror – ein som var flink i fotball og som kunne passa på han. Sjølv har han berre ei irriterande veslesyster som masar og teiknar i bøkene hans. Men er det alltid best å ha ein storebror? Eller kan det vera like kjekt å faktisk vera ein storebror sjølv?
3–6
